अभिनयाचा कोणताही वारसा नसताना स्वमेहनतीने स्वतःचं वेगळं स्थान सिनेसृष्टीत निर्माण करणारे बरेच कलाकार आहेत. यामध्ये एका अभिनेत्रीचं नाव आवर्जून घेतलं जातं ते म्हणजे अभिनेत्री उर्मिला निंबाळकर. हिंदी व मराठी मालिकांमधून अभिनयाची छाप सोडत आजवर छोटा पडदा गाजवणाऱ्या या अभिनेत्रीने स्वतःच नाव स्वमेहनतीने कमावलं आहे. सोशल मीडियावर अभिनेत्री बऱ्यापैकी सक्रिय असते. नेहमीच ती काही ना काही शेअर करत चाहत्यांच्या संपर्कात राहत असते. (Urmila nimbalkar post)
अभिनेत्रीने नुकत्याच नेपोटीझमबाबत केलेलं भाष्य लक्ष वेधून घेत आहे. अभिनेत्रीने पोस्ट शेअर करत असं म्हटलं आहे की, “कोण म्हणतं बॅालीवूडमध्येच नेपोटीझम असतं? आज एक वर्तुळ पूर्ण झालं. फर्ग्युसनमध्ये दुसऱ्या वर्षाचं शिक्षण घेत असताना पुरूषोत्तम एकांकीका स्पर्धेसाठी कॅालेजच्या टीममध्ये जायचं होतं. स्वप्नच होतं ते. त्याआधी झालेल्या वर्कशॉपमध्ये पण रितसर निवड वगैरे झाली. मी खूप खुश झाले पण दुस-या दिवशी जेव्हा कॅालेजमध्ये गेले तेव्हा वेगळ्याच गोष्टी घडल्या होत्या. कोण म्हणतं नेपोटीझम फक्त बॅालीवूडमध्ये होतं”.
यापुढे ती म्हणाली आहे, “कॅालेजमध्ये काही सेलिब्रिटींची मुलं होती आणि त्यांचा कलामंडळात खूप दबदबा होता. त्यांनी स्वतःच्या आईबापांच्या मदतीने दबाव आणून संपूर्ण संघ बदलला आणि गावातून आलेली एक पोरगी बाहेरची. थेट ऑनस्टेज करेल हे कसं होईल आणि मला संघातूनच काढण्यात आलं. मी खूप भांडले पण काहीच झालं नाही, मला बॅकस्टॅजला तरी घ्या म्हणत होते पण त्यांना मी नको होते म्हणून त्यांनी मला काढलं. काहीच होत नाही म्हणून मी बाहेर आले तेव्हा त्यातल्या एका सेलिब्रेटी कीडने मला ‘उर्मिला तुझी उंचीही कमी आहे आणि तुझा दर्जाही कमी आहे, तुला संघात घूसूपण देणार नाही’ असं म्हणून हिणवले, तेव्हा मी याच मेन बिल्डींगच्या बाहेर येऊन खूप रडले ते आज फर्ग्युसनच्या तितक्याच फेमस मुक्तछंद या कार्यक्रमात मला प्रमुख अतिथी म्हणून बोलवण्यात आलं”.
हा किस्सा पुढे सांगत ती म्हणाली, “ज्या मेन बिल्डींगच्या बाहेर मी रडले त्याच्याच बाहेर आज विद्यार्थ्यांचा सेल्फी घेण्यासाठी मोठ्ठा गराडा होता, असंख्य मुली मला भेटून तुझ्या कन्टेटमुळे आम्हाला दिशा मिळाली आणि आमच्या आयुष्यात किती सकारात्मक बदल होत आहे असं भरभरुन सांगत होत्या. तिथल्या शिक्षक मंडळींच्या डोळ्यात खूप प्रेम होतं आणि त्यातला एका शिक्षकांच्या मी पाया पडले तेव्हा मला रडतानाची तू अजून आठवते आहेस खूप मोठ्ठी झालीस पोरी, अजून पुढे जायचंय, असं म्हणून पाठ थोपटली. खरं तुमच्याशी सगळं शेअर करण्याचा हेतू माझ्यावर किती अन्याय झाला आहे, मी किती भारी आहे असं सांगण्याचा मूळीच नाही. मला माहिती आहे अगदी शालेय वयापासून नोकरीपर्यंत कित्येक मुला-मुलींना पात्रता असून सुध्दा डावलण्यात येतं. नवीन काहीतरी उत्साहाने प्रामाणिकपणाने करण्याची इच्छा असणारे बाहेरची मुलं प्रस्थापितांना नकोच असतात, त्यामुळे हे होणारच”.
पुढे उर्मिला म्हणाली, “मला एवढंच सांगायचंय की म्हणून आपण धडका मारायचं थांबायचं नसतं. फक्त एक संधी गेली, दोन गेल्या, तीन गेल्या, चार गेल्या तरीही स्वतःला कसलीही सहानभूती न देता, कोणतंही कारण न देता आपण आपले प्रयत्न चालूच ठेवायचे, उलट असे सेटबॅक्सच आपल्यात अजून जास्त आग लावतात आणि त्वेषाने काम करण्याचं बळ देतात म्हणून चला धडका मारत राहूयात”.